Talambuhay ni Diosdado Macapagal

Diosdado Macapagal

Ika-9 na Pangulo ng Pilipinas Ikalimang Pangulo ng Ikatlong Republika
Nanilbihan Disyembre 30, 1961 – Disymbre 30, 1965
Pangulo	Carlos P. Garcia
Pangalawang Pangulo	Emmanuel Pelaez
Sinundan si	Carlos P. Garcia
Sinundan ni	Ferdinand Marcos
Ika-6 na Pangalawang Pangulo ng Pilipinas Ika-apat na Pangalawang Pangulo ng Ikatlong Republika
Nanilbihan Disyembre 30, 1957 – Disyembre 30, 1961
Sinundan si	Wala[1]
Sinundan ni	Emmanuel Pelaez
Kapanganakan	Setyembre 28, 1910 Lubao, Pampanga
Kamatayan	Abril 21, 1997 Lungsod ng Makati
Partidong pampulitika	Partidong Liberal
Asawa	(1) Purita dela Rosa† (2) Evangelina Macaraeg
Hanapbuhay	Manananggol
Relihiyon	Katoliko

Si Diosdado Pangan Macapagal (Setyembre 28, 1910 - Abril 21, 1997) ang ikasiyam na pangulo ng Pilipinas (Disyembre 30, 1961 - Disyembre 30, 1965) at ay ang ikasiyam na Pangulo ng Republika ng Pilipinas (Disyembre 30, 1961-Disyembre 30, 1965).Ama siya ni Gloria Macapagal-Arroyo na naging pangulo rin.

Mga nilalaman

 Talambuhay

Tinagurian si Diosdado Macapagal bilang "Batang Mahirap mula sa Lubao" dahil anak siya ng isang mahirap na magsasaka. Isinilang siya sa San Nicolas, Lubao, Pampanga noong Setyembre 28, 1910 kina Urbano Macapagal at Romana Pangan. Tumira siya sa isang tahanan at pumailalim sa pangangalaga ni Don Honorio Ventura hanggang magtapos ng pagka-Doktor sa mga Batas mula sa Pamantasan ng Santo Tomas noong 1936 at pumasok sa pulitika. Bayaw siya ni Rogelio de la Rosa, embahador ng Pilipinas sa Cambo at siya ay presidente.

 Sariling buhay

Naging unang asawa niya si Purita de la Rosa. Nang sumakabilang buhay ito, naging pangalawang asawa niya si Evangeline Macaraeg. Anak niya si Gloria Macapagal-Arroyo, ang dating Pangulo ng Pilipinas, at sina Maria Cielo Macapagal Salgado, Arturo Macapagal , at Diosdado Macapagal Jr..

 Edukasyon

Nagtapos siya ng elementarya mula sa Mababang Paaralan ng Lubao at ng sekondarya mula sa Mataas na Paaralan ng Pampanga. Nagtapos siya ng kolehiyo mula sa Pamantasan ng Santo Tomas. Nagkamit siya ng degri sa larangan ng Abogasya. Nagkamit din siya ng pagka-Doktor ng Batas na Sibil at Doktor ng Ekonomiya.

Una siyang nagtrabaho bilang abogado para sa isang tanggapang Amerikano. Nahalal siya sa Kongreso noong 1949 at sa muli noong 1953. Siya ang may-akda ng Batas ng Kalusugang Rural (Rural Health Law) at ng Batas hinggil sa Naangkop na Mababang Sahod (Minimum Wage Law). Nanguna rin siya sa delegasyong para sa Tratado ng Mutwal na Depensa ng Estados Unidos at Republika ng Pilipinas (US-RP Mutual Defense Treaty). Nahalal siya bilang Pangalawang Pangulo noong 1957 at naging Pangulo noong 1961. Inilunsad niya ang Kodigong Pangrepormang Panlupang Pansakahan (Agricultural Land Reform Code) at nilinis ang katiwalian sa pamahalaan. Limang taon siyang nagkaroon ng kaugnayan sa Programang Sosyo-Ekonomiko para sa pagkontrol ng pangangalakal sa ibang bansa. Kilala rin siya sa pagkakaroon ng nasyonalisasyon ng pagtitingi (retail) at dahil sa Panukalang Batas na Pangrepormang Panglupa. Bilang dagdag, kabilang din sa kaniyang mga nagawa ang pagpapakalat ng Pambansang Wika, ang pagbabago ng petsa ng Araw ng Kalayaan mula Hulyo 4 na naging Hunyo 12, ang pag-aangkin sa Sabah (opisyal na iniharap noong Hunyo 22, 1962), at sa pagbubuo ng Maphilindo sa Kasunduang Maynila.
Sa eleksiyon ng 1963, maraming nanalong kandidato mula sa Partidong Liberal at naging pangulo ng Senado si Ferdinand E. Marcos, isa ring Liberal katulad ni Macapagal. Subalit nagkaroon ng hidwaan sina Marcos at Macapagal. Humiwalay sa Partido Liberal si Marcos at ginawa siyang kandidato ng Partido Nasyonalista sa pagkapangulo sa halalan ng 1965. Tinalo ni Marcos si Macapagal sa halalang iyon.
Humalili siya bilang pangulo ng Kumbensyong Konstitusyonal noong 1971.

 Kamatayan

Namatay siya dahil sa atake sa puso, pneumonia, at sakit sa bato, sa Sentrong Pangkalusugan ng Makati (Makati Medical Center) sa Lungsod ng Makati, noong Abril 21, 1997, sa edad na 86. Inilibing siya sa Libingan ng mga Bayani sa Taguig, Maynila.

Lakbay sa kaalaman..

Nakakapagod man ang isang araw ng pag paglalakad sa museum, sulit naman dahil sa bawat hakbang nang aming mga paa ay may napupulot kaming kaalaman mula sa nakaraan ng ating mga ninuno. doon ay nakita namin ang sinaunang kagamitan na ginamit ng ataing mga ninuno. At ang kasaysayan ng pilipinas mula ng dumating ang mga dayuhan na sumakop sa ating bansa.


ang aming unang destinasyon ay sa 
AYALA MUSEUM.


Dito ang aming unang destinasyon sa AYALA MUSEUM, kung saan makikita ang mga ginto na nag mula sa ibat ibang parte ng bansa makikita din dito ang mga sinaunang kagamitan nung unang panahon.  pati mga pamumuhay ng ating mga ninuno nung panahon ng mga dayuhan. dito din makikita ang mga pininta ng mga sikat ng tao.
makikita din dito ang kasaysayan ng pilipinas.
kaso hindi pwede ang picture taking sa loob. pero ok lang busog naman ang mga mata namin sa kaalaman mula sa ating kasaysayan.


kaya sa labas na lang kami ng museum  nag picture-picture.

Punta naman tayo sa pangalwang destinasyon sa
NATIONAL MUSEUM...


Dito kami mas lalong nag enjoy kasi pwede ng kumuha ng picture kahit saan. maraming magagandang lugar ang bawat sulok ng museum.

Lakbay sa kaalaman..

Nakakapagod man ang isang araw ng pag paglalakad sa museum, sulit naman dahil sa bawat hakbang nang aming mga paa ay may napupulot kaming kaalaman mula sa nakaraan ng ating mga ninuno. doon ay nakita namin ang sinaunang kagamitan na ginamit ng ataing mga ninuno. At ang kasaysayan ng pilipinas mula ng dumating ang mga dayuhan na sumakop sa ating bansa.


ang aming unang destinasyon ay sa 
AYALA MUSEUM.


Dito ang aming unang destinasyon sa AYALA MUSEUM, kung saan makikita ang mga ginto na nag mula sa ibat ibang parte ng bansa makikita din dito ang mga sinaunang kagamitan nung unang panahon.  pati mga pamumuhay ng ating mga ninuno nung panahon ng mga dayuhan. dito din makikita ang mga pininta ng mga sikat ng tao.
makikita din dito ang kasaysayan ng pilipinas.
kaso hindi pwede ang picture taking sa loob. pero ok lang busog naman ang mga mata namin sa kaalaman mula sa ating kasaysayan.


kaya sa labas na lang kami ng museum  nag picture-picture.

Punta naman tayo sa pangalwang destinasyon sa
NATIONAL MUSEUM...


Dito kami mas lalong nag enjoy kasi pwede ng kumuha ng picture kahit saan.

marami din kaming nakita dito tulad ng mga painting ng mga magigiting na pintor. naglalakihang mga painting ang nakalagak sa museum na yon.



 nakita din namin dito ang mga  ibat- ibang anyo sculpture.  na lilok ng ating mga ni.






makikita din dito ang mga sinaung gamit ng ating mga ninuno. tulad ng mga plato na nag mula sa ibang lahi, mga banga kung saan pinaglilibinagn ng ating mga ninuno. at ang ibat ibang banga nanatagpuan sa ilalim ng dagat.

nakita din namin doon ang  mga nakalap na mga buto ng ibat-ibang hayop.mga butong maliliit at malalaking buto ng hayop

nabusog ang aming mata sa ibat ibang bagay na naka display sa museum ginagamit nga ating mga ninuno sa mga batong natagpuan sa ibat-ibang lugar sa ating bansa.

 Ang museum na aming narating ay isang Experience na hindi namin malilimutan, dahil doon marami kaming natutunan at nalaman sa mga nakita at napanuod namin.

  At ang ikatlong destinasyon n aming napuntahan ay ang


                                      LUNETA PARK



 Dito ang aming huling distinasyon, dito din kami nag pahinga sa damuhan. matapos ang mahabang pag lalakad.


amin ding tinungo ang japanese garden. at ang kanlungan ng sining.
at pag tapos ng mahabang pag lalakad.
kahit pagod ay masaya naman.





 pero hindi kami nakakuha ng maraming picture dahil sumuko na din ang dala naming camera.
at nag tapos ang lahat sa malakas na ulan na bumasa sa amin habang tumatakbo papunta sa van. 

Tacloban Pre-Colonial

TACLOBAN


Tacloban was known as Kankabatok, a name alluded to the first inhabitants of the place – Kabatok. They established their dwelling in the vicinity of the present day Sto. Niño church. Others who came later were Gumoda, Haraging and Huraw who erected their own settlements in nearby sites. Huraw’s domain is the hill where the city hall now sits. As a whole the combined settlements acquired the name Kankabatok, meaning Kabatok’s property.
By the end of the 16^th century, Kankabatok was under the political administration of Palo and part of the parish of Basey, Samar. In 1770, the Augustinian Mission discovered the place, they were superceded by the Franciscans in 1813. During this period, Kankabatok was changed to Tacloban. The change of the name came about in this manner: Kankabatok was a favorite haunt of fishermen. They would use a bamboo contraption called "Taklub" to catch crabs, shrimps or fish. When asked where they were going, the fishermen would answer, "(to) Tarakluban,"which meant the place where they used the devise to catch these marine resources. Eventually, the name Tarakluban or Tacloban took prominence.

Tacloban’s upcoming Eastern Visayas Regional Agro-Industrial Growth Centerlocated at Barangays New Kawayan, Old Kawayan, Sto. Niño and Tagpuro will host light and medium manufacturing industries, mostly joint ventures with Korean, Taiwanese, and Japanese capitalists. The industries that will rise on this estate are relatively labor-intensive and are projected to directly employing more than 5,000 factory workers. Additional jobs are expected by the ancillary service industries. Tacloban has generous natural endowments, existing market potentials and readily available indigenous raw materials. It has adequate support system of financial resources, aggressive City Government policies, stable and ample supply of water and power, efficient communication and transportation systems, improved infrastructure facilities, and a liberal package of investment incentives. All these will make Tacloban City an attractive venue for local and foreign investors and definitely transforming Tacloban’s dream, as a major tourist destination in the Philippines, into reality!

Funeral practices and burial customs- encompass a wide range of personal, cultural, and traditional beliefs and practices which Filipinosobserve in relation to bereavement, dying, honoring, respecting, interring, andremembering their departed loved ones, relatives, and friends. Sources of the various practices include religious teachings, vestiges of colonialism, and regional variations on these.

Culture / Festival

Sangyaw is a festival in the Philippines. It was revived in 2008 by the city government of Tacloban, Leyte, Eastern Visayas. Sangyaw means "to herald news" in Waray language. Various festival-participants from different parts of the country participate in this tribal procession.It was held a day before the city fiesta. The festival was first held in 1974 but was cancelled in 1987.

Some cultural practices that you should be knowledgeable of is that the Waray particularly in their social and occassional gatherings of the old natives, the Ambahan is widely practised. The Ambahan, as part of the Waray literature, is a two-line verse characterised to festive and usually sung or chanted.

Other traditions are obviously seen in Tacloban festival and native occassional holidays.

Speak Waray

Waray, being counted as one of the largest spoken dialects in the Philippines is yet another dialect of great ethnology and origin. The word Waray literally means “nothing”, which for most linguist could not explain why and how. Some people even say Waray-Waray meaning “double nothing” or “nothing nothing” which the meaning is highly confusing. It is unfair to note Waray as a difficult dialect to learn, However unlike Tagalog that is taught nationwide, Waray can become confusing but challenging especially when you get to listen to the native speakers who speak fast and fluent.

Some cultural practices that you should be knowledgeable of is that the Waray particularly in their social and occassional gatherings of the old natives, the Ambahan is widely practised. The Ambahan, as part of the Waray literature, is a two-line verse characterised to festive and usually sung or chanted.

Other traditions are obviously seen in Tacloban festival and native occassional holidays.

Waray, being counted as one of the largest spoken dialects in the Philippines is yet another dialect of great ethnology and origin. The word Waray literally means “nothing”, which for most linguist could not explain why and how. Some people even say Waray-Waray meaning “double nothing” or “nothing nothing” which the meaning is highly confusing. It is unfair to note Waray as a difficult dialect to learn, However unlike Tagalog that is taught nationwide, Waray can become confusing but challenging especially when you get to listen to the native speakers who speak fast and fluent.

Tacloban City's Pintados-Kasadyaan Festival

This festival lasts an entire month beginning in the last few days of June. The celebrations used to begin in May but that date was moved to its present date of June 29 beginning in 1999. Highlights of the festival include the ritual dances and parades. Incidental to this festivity is the Pintados Festival, which recollects events from the city's pre-Spanish history.

Pintados Festival

The Pintados festival of Tacloban City is a Filipino festival with its own unique flavor. This Pintados festival recalls Pre-Spanish history of the native Leytenos from wars, epics and folk religions. The most expected aspect of the Pintados festival are the festive dancers, painted from head to toe with designs that look like armor to resemble the tattooed warriors of old. During the course of the Pintados festival, dancers whose bodies are painted in an amazing array of colors fill the streets of Tacloban city. At first sight, they may seem outrageous as grown men pour into the streets decorated in such dazzling colors as luminous blue or neon green. But as one gets used to this and sees the dances depicted, one gets a glimpse of the history of the people that once lived on the islands of Leyte so long ago.

San Juanico Bridge-formerly the Marcos Bridge, is a Compression arch bridge in the Philippinesstretching from Samar to Leyte crossing the San Juanico Strait. It is part of the Pan-Philippine Highway. It is the longest bridge in the Philippines spanning a body of water with a length of 2.16 kilometers (1.34 mi It is considered one of the most beautifully-designed bridges in Philippines.The bridge is supported by 43 spans rising 41 meters above the sea.

Mc-Arthur Memorial Park